बालकविता

   महावृक्ष
भोवतालचे कवच त्याने ताडकन फोडले,
मातीतुनी वर येऊनी कोंब मोठ्याने हसू लागले.
       इवल्याशा डोळ्यांनी त्याने आभाळाकडे पाहिले,
       दूधाचा ग्लास प्यावा तसा रानवारा पिऊ लागले
पालटू लगल्या कायेला पानरुपी हात मिळाले,
दोन्ही हातांनी त्याने सूर्याला वंदन केले
       हिरवा अंगरखा लेवून ते मोठे होऊ लागले,
       वनदेवतेला त्याने मानवसेवेचे व्रत दिले
थकलेल्याला सावली, भुकेल्याला फळे द्यायचे,
मनी स्वप्न बाळगले महावृक्ष व्हायचे
                                   - मच्छिंद्र ऐनापुरे, जत